Και πες πως ο δρόμος θα γίνει…….
(που δεν θα γίνει) και θα έρθουν οι ξένοι….Πες πως θα γίνει και το αεροδρόμιο…..Και το λιμάνι…..
Τι θα δουν οι ξένοι ;……( και αφήστε τον Ερμη στην ησυχία του)
Ποιος θα τους υποδεχτεί ;……
Ποσο φιλόξενη ειναι η πόλη ;……
Αν χάσουν τον λαδωμένο πράκτορα που θα βρεθούν ;….
Μήπως να περάσουν τις καλαμιές και μέσα από χωματερές και παράνομες περιφράξεις να βρεθούν στις καντίνες με τις ρεζερβέ ξαπλώστρες των αδελφών Ντάλτον;…Μήπως να νοικιάσουν μηχανάκια για μια υπέροχη βόλτα στους πεζόδρομους της Σεβαστούπολης η μήπως να μην έρθουν καθόλου;…
Γιατι η φιλοξενία ειναι Τέχνη……Και την μαθαίνεις όταν πληρώνεις από την δικη σου τσέπη……Όταν μαθαίνεις να ανοίγεις τα παράθυρα σου στο φως….
Και όταν η πόρτα σου ειναι ανοιχτή σε όλους……
Και το Καλωσηρθατε ειναι κεντημένο με τις κλωστές της ψυχής σου……Με τα δικά σου χρώματα ……Αυτό θα φανεί στους ξένους…..
Αυτη η πόλη δεν έχει μάθει ακόμα να φιλοξενεί και ονειρεύεται ……Και ευτυχώς που οι δρόμοι ειναι ανοιχτοί…….Για όποιον θέλει να φύγει…..
Και δεν έχουμε μείνει πολλοί…..
Καλημερα