Τα λόγια έχουν πια στερέψει. Από χθες το βράδυ ένας αστυνομικός δίνει μάχη για την ζωή του γιατί κάποιος θεώρησε σκόπιμο να τον χτυπήσει με φωτοβολίδα ευθείας βολής.
Πόσοι ακόμα συνάδελφοι πρέπει να βρεθούν σε αυτή την θέση για να αποφασίσουν οι κυβερνώντες ότι το επάγγελμα του αστυνομικού είναι επικίνδυνο; Πριν λίγες ημέρες όλα τα Μ.Μ.Ε έκαναν λόγο για αναλγησία της Αστυνομίας, για άσκοπη και υπερβολική χρήση χημικών σε βάρος αυτών που πετούσαν εναντίον των αστυνομικών κάθε λογής αντικείμενα, βανδαλίζοντας παράλληλα τις αθλητικές εγκαταστάσεις.
Από καθαρά θέμα τύχης δεν υπήρξε και τότε τραυματισμός αστυνομικού τουλάχιστον σοβαρός, γιατί τραυματίες αστυνομικοί υπήρξαν και πάντα θα υπάρχουν όσο η αστυνομία είναι επιφορτισμένη με την περιφρούρηση των αθλητικών εκδηλώσεων. Κάποιοι τότε μίλησαν για ανάλγητους που παριστάνουν τους Αστυνομικούς,
ΟΧΙ κύριοι παντογνώστες, ο αστυνομικός ούτε ανάλγητος ούτε επικίνδυνος είναι για την κοινωνία, είναι ένας εργαζόμενος που παίζει την ζωή του κορώνα γράμματα για να προστατέψει την ζωή και την ιδιοκτησία του Έλληνα πολίτη, δίχως να γνωρίζει αν θα επιστρέψει στην οικογένεια του ζωντανός & αρτιμελής. Κανένας δεν έχει ασχοληθεί σοβαρά με το λειτούργημα του αστυνομικού,
ΟΛΟΙ τον χρησιμοποιούν ως εξιλαστήριο θύμα για να καλύψουν δικές τους πρακτικές, ευθύνες και παραλείψεις.
Είμαστε πλέον μόνοι μας, έξω στο πεζοδρόμιο έχουμε μόνο ο ένας το άλλον και έτσι θα πορευόμαστε για όσο αυτοί που νομοθετούν μας θεωρούν αναλώσιμους.
Η σκέψη μας και οι ευχές μας είναι δίπλα στον συνάδελφο μας που στο Γενικό Κρατικό Νίκαιας παλεύει να μείνει όρθιος…
