ΕΡΥΜΑΝΘΟΣ:
Βουνό της βόρειας Πελοποννήσου με πολλές κορυφές, εκτεινόμενο στους νομούς Αχαΐας και Ηλείας. Το υψηλότερο σημείο του είναι η κορυφή Ωλενός ή και Ωλονός με υψόμετρο 2.224 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας. Είναι το τέταρτο ψηλότερο βουνό της Πελοποννήσου και συμπεριλαμβάνεται στα λεγόμενα αλπικά βουνά της Ελλάδας.
Για όσους δεν το γνωρίζουν σ’ αυτό το επιβλητικό κι αγέρωχο βουνό, που προκαλεί δέος στον επισκέπτη, συναντάς μια άλλη Ελλάδα. Συναντάς ανθρώπους – αγωνιστές, δεμένους με τη φύση, που κάθε καλοκαίρι ανεβάζουν τα ζώα τους εκεί ψηλά στην αλπική ζώνη για να βρουν τροφή, μειώνοντας έτσι το κόστος συντήρησής τους. Ευτυχώς, φέτος λόγω των παρατεταμένων βροχών το βουνό είχε άφθονη βλάστηση και τα ζώα κατέβασαν αρκετό γάλα.
Ο Ερύμανθος διακρίνεται για το άγριο φυσικό του περιβάλλον, τα δάση κωνοφόρων, την πυκνή κατά βάση βλάστηση, τα σπάνια και τα άγρια είδη φυτών, γι’ αυτό κι έχει αναπτυχθεί η κτηνοτροφία σε μεγάλο βαθμό. Χαρακτηρίζεται κτηνοτροφικό βουνό και εκατοντάδες αιγοπρόβατα και βοοειδή βόσκουν ελεύθερα σε πολλά δύσβατα σημεία του βουνού, εκεί που έχει βοσκή.
Ως επί το πλείστον, οι βοσκοί τ’ αφήνουν όλη την καλοκαιρινή περίοδο ελεύθερα και τ’ αναζητούν το φθινόπωρο για να τα κατεβάσουν στα χειμαδιά.
Ωστόσο, υπάρχουν και μερικοί (μετρημένοι στα δάκτυλα του ενός χεριού τώρα πια) που ανεβαίνουν μαζί με τα ζώα τους στην αλπική ζώνη, μένουν εκεί όλη την καλοκαιρινή περίοδο, σε πέτρινα σπιτάκια, τ’ αρμέγουν σε τακτά χρονικά διαστήματα, αφού σκαρφαλώσουν στις απόκρημνες πλαγιές και βουνοκορφές του Ερυμάνθου, για να τα κατεβάσουν και να τα μαζέψουν στη στρούγκα . Με το γάλα πήζουν τυρί, μυζήθρα και γιαούρτι. Το τυρί το τοποθετούν σε ξύλινα βαρελάκια και το κατεβάζουν από το βουνό το φθινόπωρο με τα μουλάρια για να το πουλήσουν στην αγορά. Βεβαίως, η χαμηλή θερμοκρασία του βουνού βοηθά για να συντηρηθούν αυτά τα προϊόντα σε καλή κατάσταση. Άλλη μια ασχολία τους είναι η συλλογή τσαγιού και ρίγανης. Σημειωτέον, ότι ο Ερύμανθος φημίζεται για το μυρωδάτο τσάι του.
Αυτό που συναντάς σ’ αυτούς τους ανθρώπους που μένουν στο βουνό, είναι η προσκόλλησή τους στην παραδοσιακή κτηνοτροφία, η αγάπη τους για το βουνό και η οικολογική τους συνείδηση. Γνωρίζουν ότι η διατήρηση της φύσης στο βουνό είναι ζωτικής σημασίας γι’ αυτούς και τα κοπάδια τους . Αυτό που άκουσα πριν από χρόνια από το βοσκό που γνώρισα στις πεζοπορικές μου εξορμήσεις ήταν να μην πετάμε σκουπίδια στο βουνό και πλαστικά μπουκάλια, γιατί αυτό είναι το σπίτι του και δίνει τροφή στα ζώα του. Μας υπέδειξε ένα μέρος όπου μπορούσαμε να τα τοποθετήσουμε κι ο ίδιος τα μετέφερε με τα μουλάρια του στο χωριό και τα έριχνε στους κάδους του Δήμου. Σπάνιο φαινόμενο θα μου πει κάποιος, όταν οι νεοέλληνες τα πετούν οπουδήποτε. Όλα αυτά τα χρόνια δεν πετάξαμε ούτε χαρτάκι, γιατί ο Τάκης, ο παραδοσιακός βοσκός του Ερυμάνθου, μας προέτρεψε να κάνουμε το σωστό!!!
κείμενο-φωτογραφίες: Vas Kalaz, facebook
