Μία άκρως αποκαλυπτική συνέντευξη παραχώρησε ο Νότης Χριστοδούλου στο περιοδικό ΟΚ! και τον Γιάννη Πουλόπουλο, αποκαλύπτοντας τη σκληρή αλήθεια για την αποδοχή του από τη μητέρα του.
Μεταξύ άλλων, ο νικητής του Fame Story 1, αναφέρθηκε στο bullying που δέχθηκε επειδή είναι ομοφυλόφιλος, τις στιγμές που αναγκαζόταν να υποκρίνεται ότι είναι στρέιτ αλλά και την απομάκρυνση από τη μητέρα του.
Ο ίδιος αναφέρει χαρακτηριστικά: «Επειδή η μητέρα μου ένιωθε την ευθύνη του ότι μεγάλωνε ένα αγόρι μόνη της, δεν μπόρεσε ποτέ να αποδεχθεί ότι είμαι ομοφυλόφιλος. Κάτι τέτοιο δυστυχώς για τα κριτήριά της θα ήταν προσωπική της αποτυχία ως γονέας. Κι αυτό γιατί ήταν ένας φοβισμένος άνθρωπος απέναντι στη γνώμη των άλλων.
Ήταν βέβαια και άλλες οι εποχές. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα στο σπίτι να υποδύομαι έναν straight.
Όταν έφυγε από τη ζωή, ένιωσα θυμό για τα χρόνια που καταπίεζα τον εαυτό μου και για το bullying που βίωνα μέσα στο ίδιο μου το σπίτι. Δεν είχε να κάνει με την αγάπη της μητέρας μου για έμενα, αλλά με την αδυναμία της να αποδεχθεί την αλήθεια του παιδιού της.
Το τίμημα για εκείνη ήταν ότι την είχα απομακρύνει από κάθε γεγονός αλλά και κάθε επιτυχία στη δουλειά μου, προφανώς γιατί δεν ήθελα να είναι υπερήφανη μόνο για τα κατορθώματά μου στο design, αλλά κυρίως να είναι υπερήφανη για έμενα τον ίδιο ως άτομο.
Δεν της παρείχα καμία πληροφορία που να αφορούσε την επαγγελματική ή την προσωπική μου ζωή. Έχω περάσει πολύ δύσκολα στα παιδικά μου χρόνια επειδή ήμουν το παιδί που δεν του άρεσε το ποδόσφαιρο, έκανε παρέα με κορίτσια και έπαιζε με τις κούκλες, η “συκιά”, η αδελφή.
Έτρεμα, για παράδειγμα, κάθε μεσημέρι να περάσω από την κεντρική είσοδο του σχολείου και ζητούσα από τη θεία μου να με περιμένει στη γωνία του δρόμου, για να μη συναντήσω κάποια συγκεκριμένα παιδιά που θα με κορόιδευαν».
Είχες προσπαθήσει να της πεις ότι έχεις σχέση με ένα άλλο αγόρι και ότι είσαι ευτυχισμένος;
«Μεγάλωσα με τη φράση «Δεν θέλω το παιδί μου να γίνει κλέφτης ή π@@στης». Την άκουγα κάθε μέρα σχεδόν να το λέει.
To έλεγε και όταν όλοι της έλεγαν, όταν ήμουν στο σχολείο, ότι το παιδί είναι γεννημένο για να γίνει χορευτής και να ασχοληθεί με την τέχνη και εκείνη από ανασφάλεια προς τους τρίτους με πήγαινε να μάθω πολεμικές τέχνες.
Όταν κάποια στιγμή θέλησα να μοιραστώ μαζί της την αλήθεια μου μου είπε: «Κάνε ό,τι θες. Αυτό που είπες το άκουσα, αλλά δεν μπορώ να το δεχτώ και το ξέχασα ήδη».
