Δύο χρόνια μετά το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη αναπάντητο παραμένει άλλο ένα κομβικό ερώτημα για την υπόθεση: Πώς προκλήθηκαν τα εγκαύματα σε επιζήσαντες που δεν ήρθαν σε επαφή με τη φωτιά; Ποια ήταν εκείνη η τοξική ουσία που προκάλεσε τα βαθιά χημικά εγκαύματα;
Οι απαντήσεις θα είχαν δοθεί βεβαίως και δεν θα επιδέχονταν κανενός είδους αμφισβήτηση εάν είχαν διενεργηθεί οι αναγκαίες ιατροδικαστικές εξετάσεις των τραυμάτων στους ζώντες αλλά και οι τοξικολογικές-ιστολογικές εξετάσεις θανόντων, όπως άλλωστε ξεκάθαρα επιτάσσει το πρωτόκολλο μαζικών καταστροφών.
Κι αυτό γιατί, όπως κατηγορηματικά ξεκαθαρίζουν στο Documento έμπειροι ιατροδικαστές, «αν δεν γίνουν ιατροδικαστικές εξετάσεις στους ζώντες, πρόκειται για παραβίαση της ιατροδικαστικής επιστήμης, με αποτέλεσμα να χαθούν σημαντικά στοιχεία της υπόθεσης».
Η ποινική διερεύνηση όμως της υπόθεσης έχει σφραγιστεί με μια σειρά από μεθοδεύσεις, αποδεικνύοντας ότι οι παραβιάσεις των ιατροδικαστών συνέτειναν στη συσκότιση σημαντικών πτυχών της υπόθεσης, όπως για τα ακριβή αίτια πρόκλησης της πυρκαγιάς και του θανάτου πολλών επιβατών.
Δύο χρόνια μετά ωστόσο, οι πληγές είναι ανοιχτές όχι μόνο για τους συγγενείς των θυμάτων αλλά και για τους επιζήσαντες που βρέθηκαν εκείνο το βράδυ μεταξύ ζωής και θανάτου. Για εκείνους τους 171 τραυματίες της σύγκρουσης που έζησαν τον εφιάλτη κι ήρθαν αντιμέτωποι με την αλήθεια.
Επιζήσαντες μιλούν στο Documento σημειώνοντας ότι ένιωθαν ένα «κάψιμο» στα σωθικά τους, μύριζαν έντονα χημικά σαν αυτά των παλιών καθαριστηρίων, είχαν βαριές κακώσεις και η υγεία τους έχει διαλυθεί δύο χρόνια μετά το δυστύχημα. Και όμως, δεν υποβλήθηκαν ποτέ σε καμία ιατροδικαστική εξέταση. Και τα ερωτήματα για τη στάση των ιατροδικαστών, που ήταν υπό την εποπτεία του Νικόλαου Καρακούκη, πληθαίνουν. Αγνοούσαν ότι όφειλαν να κάνουν τις απαραίτητες εξετάσεις που προβλέπονται από το ιατροδικαστικό πρωτόκολλο για τους επιζήσαντες;
Ας ξετυλίξουμε όμως το κουβάρι αυτής της ερεβώδους υπόθεσης σε σχέση με το τι δεν έπραξαν οι ιατροδικαστές και στην περίπτωση των επιζώντων.
Τα στοιχεία που χάθηκαν
Το Documento είχε καταγράψει σε εκτενή ρεπορτάζ τα λάθη, τις κραυγαλέες παραλείψεις και τις στοχευμένες παρεμβάσεις που είχαν σημειωθεί μετά την τραγωδία και συμπλήρωναν κομμάτι κομμάτι το παζλ της συγκάλυψης. Αυτή η επιχείρηση διαφάνηκε και από την ιατροδικαστική διαδικασία στις σορούς, καθώς παραβιάστηκαν τα διεθνή πρωτόκολλα αντιμετώπισης μαζικών καταστροφών, όταν δόκιμοι και όχι έμπειροι ιατροδικαστές έβγαλαν πορίσματα χωρίς να προβούν σε τοξικολογικές και ιστολογικές εξετάσεις. Τέτοιες εξετάσεις είχαν διενεργηθεί σε άλλες περιπτώσεις απανθρακωμένων θυμάτων, όπως στους μαζικούς θανάτους από πυρκαγιές στην Ηλεία το 2007 και στο Μάτι το 2018, όπου μάλιστα δεν είχε υπάρξει ανεξήγητη έκρηξη.
Η παραβίαση της ιατροδικαστικής διαδικασίας όμως δεν σταματά εκεί. Κι αυτό γιατί δεν έγιναν ιατροδικαστικές εξετάσεις ούτε στους επιζήσαντες, οι οποίες θα αποκάλυπταν καθοριστικές πληροφορίες σχετικά με τη σύγκρουση αλλά και τη φωτιά που ακολούθησε. Ετσι, η επιστημονική αλήθεια «σκάει με κρότο» αποδεικνύοντας ότι στα Τέμπη πραγματοποιήθηκε μια κατάφωρη παράβαση του ιατροδικαστικού de lege artis.
Οπως αναφέρουν σήμερα ιατροδικαστικές πηγές στο Documento «είναι δεδομένο ότι πρέπει να γίνουν ιατροδικαστικές εξετάσεις σε επιζήσαντες ασχέτως με το αν χτύπησαν ή όχι και ασχέτως με το μέγεθος του χτυπήματος τους. Ακόμη κι αν είχαν ένα ελαφρύ τραύμα. Αν δεν γίνουν ιατροδικαστικές εξετάσεις, πρόκειται για παραβίαση της ιατροδικαστικής επιστήμης, με αποτέλεσμα να χαθούν σημαντικά στοιχεία της υπόθεσης».
Η Εύη Τσάπαρη, που βγήκε από το τρίτο βαγόνι, εξιστορεί στο Documento ότι «δεν υπήρξε ιατροδικαστική εξέταση. Είχαν καεί τα μαλλιά μου και το δέρμα μου παρά το γεγονός ότι δεν είχα επαφή με τη φωτιά. Καιγόταν ο οισοφάγος μου, είχε πρηστεί η γλώσσα μου. Είχα εγκαύματα που με παραξενεύουν μέχρι και σήμερα. Το έγκαυμα στο μπράτσο μου ακόμη δεν έχει επουλωθεί τελείως. Αιμορραγούσε κι έκλεισε έπειτα από έναν μήνα. Διαπέρασε όλες τις στιβάδες του δέρματός μου. Εμεινα τρεις μέρες στο νοσοκομείο».
Σχολιάζοντας τη μαρτυρία τής εν λόγω επιζήσασας ιατροδικαστές δήλωσαν στο Documento χαρακτηριστικά: «Με τις ιατροδικαστικές εξετάσεις στους επιζήσαντες θα μπορούσαν να εντοπιστούν χημικά στοιχεία, δεδομένου ότι βρέθηκαν χημικές ουσίες στο σημείο της σύγκρουσης ως αποτέλεσμα έκρηξης και της μετέπειτα πυρκαγιάς. Εν ολίγοις, θα μπορούσε να αποκαλυφθεί σε μεγάλο βαθμό το χημικό στοιχείο που προκάλεσε τα εγκαύματα και τελικά τη φωτιά».
«Εχασα την όρασή μου»
Η Βασιλική Κόκκαλη, επιζήσασα κι αυτή από το τρίτο βαγόνι, αποτελεί μια πραγματικά ζωντανή μαρτυρία του εγκλήματος που συντελέστηκε εκείνο το βράδυ. Είκοσι έξι μήνες μετά το δυστύχημα δεν γνωρίζει πώς κάηκε αλλά και πώς έπαθε ανεπανόρθωτη βλάβη στο διάφραγμα και στην όρασή της. Η ίδια τονίζει στο Documento: «Καμία ιατροδικαστική εξέταση δεν έγινε.
Εμεινα με λίγα δέκατα όρασης. Βλέπω θολά και μέχρι και σήμερα δεν μπορεί να βρεθεί η αιτία. Εχω πάει σε τόσους γιατρούς. Είχα πονοκεφάλους καθημερινούς. Δεν είχα έρθει σε επαφή με τη φωτιά κι είχα έγκαυμα στο πόδι κι είχα και άλλα δύο στην πλάτη και την κοιλιακή χώρα. Ηταν κάτω από τα ρούχα μου, τα οποία ήταν άθικτα. Δύο χρόνια μετά τα εγκαύματα με ταλαιπωρούσαν. Δεν έκλειναν, δεν είχαν αποχρωματιστεί και το δέρμα μου είχε περίεργη υφή. Το ένα στην πλάτη μου ήταν σκληρό. Σαν να είχε καταστραφεί ο ιστός. Δύο χρόνια τώρα κανείς δεν μου έχει πει τι τα προκάλεσε, όπως και άλλα τραύματα που φέρω από εκείνο το βράδυ. Ο κ. Μπακαΐμης δεν προχώρησε και σε καμία κίνηση. Εδώ δεν μας κάλεσαν καν για καταθέσεις, στην ουσία μόνοι μας πήγαμε. Εκανα μια υπεύθυνη δήλωση επειδή έμαθα ότι πήγαν να κλείσουν τον φάκελο και αναγκάστηκε να με καλέσει».
Ιατροδικαστές σχολιάζουν τη μαρτυρία της στο Documento λέγοντας ότι «οι κλινικοί γιατροί θα γράψουν τα κλινικά ευρήματα, τη θεραπεία και την αντιμετώπισή τους. Για να γίνει εκτίμηση του τι προκάλεσε την απώλεια όρασης θα έπρεπε να γίνει ιατροδικαστική εξέταση».
«Απέκτησα άσθμα»
Μέσα από τα συντρίμμια του δεύτερου βαγονιού βγήκε ο Λάζαρος Παπαζήσης, ο οποίος ακόμη και σήμερα αντιμετωπίζει προβλήματα υγείας κι είναι κυριευμένος από τους εφιάλτες που έζησε. Νοσηλεύτηκε αρκετές μέρες στην Ορθοπεδική Κλινική του Γενικού Νοσοκομείου Λάρισας και όπως μας διαβεβαιώνει δεν πραγματοποιήθηκε καμία ιατροδικαστική εξέταση, παρά τα σοβαρά τραύματα που είχε. «Είχα πρηστεί στην κοιλιακή χώρα, είχα σπάσει έντεκα πλευρά και είχα σκίσιμο στο μάτι. Από τα χημικά που εισέπνευσα απέκτησα άσθμα» επεσήμανε στο Documento.
Περίπου τα ίδια τραύματα είχε και ο Θεόδωρος Κατσιούλης, επιζήσας της σύγκρουσης από το τρίτο βαγόνι αυτός. Και στη δική του περίπτωση δεν υπήρξε καμία κλήση από ιατροδικαστή: «Ιατροδικαστικές εξετάσεις δεν έγιναν, παρόλο που είχα πρόβλημα με την ανάσα μου. Οσο ανέπνεα ενστικτωδώς ζητούσα περισσότερο αέρα. Το δέρμα μου νόμιζα ότι κάποιος μου το τραβάει. Χτύπησα σε όλη τη δεξιά πλευρά. Εμεινα τέσσερις μέρες στο νοσοκομείο. Εγιναν σε μένα μόνο μαγνητικές και αξονικές».
Η καταλυτική σημασία των ιατροδικαστικών εξετάσεων στους επιζήσαντες δεν αφορά μόνο το ζήτημα των εγκαυμάτων, έτσι ώστε να εντοπιστούν τυχόν χημικές ουσίες, αλλά και τις κακώσεις των τραυματιών, κι αυτό γιατί ο ιατροδικαστής μελετώντας ακόμα και μία απλή μελανιά μπορεί να καταλήξει σε ιδιαίτερα χρήσιμα συμπεράσματα.
Σύμφωνα με τα λεγόμενα ιατροδικαστή που θέλει να διατηρήσει την ανωνυμία του «πράγματι έπειτα από μία εξέταση ο ιατροδικαστής μπορεί να διαπιστώσει, για παράδειγμα, το όργανο με το οποίο προκλήθηκε η κάκωση, καθώς και τη στιγμή αλλά και τον χρόνο που έχει περάσει από τη δημιουργία της κάκωσης αυτής. Σημειωτέον ότι η ιατροδικαστική εξέταση θα έπρεπε να γίνει όσο πιο σύντομα από τη στιγμή της σύγκρουσης».
Με απλά λόγια, η ιατροδικαστική εξέταση είναι ο μόνος έγκυρος τρόπος επιβεβαίωσης των σωματικών βλαβών, ενώ την ίδια στιγμή μπορεί να προβλέψει το είδος της σωματικής βλάβης, καθώς κι από πού προήλθε αλλά και τη βαρύτητά του.
Εστρωσαν το χαλί της συγκάλυψης
Το modus operandi των παραλείψεων επιβεβαιώνουν στο Documento και άλλοι επιζήσαντες, οι οποίοι παρά τα χτυπήματά τους δεν εξετάστηκαν ποτέ από ιατροδικαστή. Η Βηθλεέμ Κουσίδου σημείωσε χαρακτηριστικά: «Ο καπνός με δυσκόλευε να πάρω ανάσες. Είχα αίματα πάνω μου και δεν ήξερα αν ήταν δικά μου. Δεν έγινε ιατροδικαστική εξέταση. Είχα μώλωπες σε όλο το σώμα και έφτασα στο νοσοκομείο με μετατραυματική αμνησία».
Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και η Σταυρούλα Καψάλη, επιζήσασα από το έκτο βαγόνι: «Εγώ έβαλα κολάρο, τραυματίστηκα στον σβέρκο. Δεν υπήρξε όμως κάποια όχληση να εξεταστώ από ιατροδικαστή». Και η Αλεξάνδρα Τσακίρη, επιζήσασα από το πέμπτο βαγόνι, αναφέρει: «Είχα κάποιους μώλωπες, πονούσα για μέρες στην πλάτη. Δεν υπήρξε κάποια εξέταση ιατροδικαστή».
Σημαντική είναι η παρατήρηση ιατροδικαστή στο Documento ο οποίος εξήγησε ότι «από τη στιγμή που οι επιζήσαντες διακομίστηκαν στο νοσοκομείο και νοσηλεύτηκαν έστω και για λίγο, είναι λογικό η αστυνομία να ενημερώθηκε γι’ αυτό. Η αστυνομία με τη σειρά της πρέπει να καλέσει ιατροδικαστή».
Το συμπέρασμα λοιπόν είναι ένα: Οι «εγκληματικές» παραβιάσεις των ιατροδικαστικών είτε στους νεκρούς είτε στους ζώντες στα Τέμπη έστρωσαν το χαλί για τη συγκάλυψη «κατακρεουργώντας» την αλήθεια.
documentonews.gr
