Του Κώστα Στούπα
Ο χαρακτηρισμός φορολογική δικτατορία ταιριάζει στην Ελλάδα περισσότερο από κάθε άλλη χώρα του κόσμου. Η Ελλάδα έχει από τους υψηλότερους φόρους και ασφαλιστικές εισφορές στον κόσμο καθώς συναγωνίζεται και ξεπερνά ακόμη και χώρες της βόρειας Ευρώπης οι οποίες όμως προσφέρουν καλό επίπεδο κοινωνικών παροχών.
Το γελοίο της υπόθεσης είναι πως η Ελλάδα έχει φόρους και εισφορές Σουηδίας και Γερμανίας αλλά συντάξεις και δημόσιες κοινωνικές παροχές χώρας της Αφρικής.
Στην Ελλάδα η δημόσια υγεία είναι συνυφασμένη με το φακελάκι στο γιατρό για να παρακάμψει κάποιος τις ουρές που οδηγούν σε μήνες αναμονή, ενώ η δημόσια παιδεία είναι κατ’ ευφημισμό δωρεάν καθώς τα παραρτήματα (φροντιστήρια) της παραπαιδείας που καλύπτουν τα κενά είναι περισσότερα από τα δημόσια σχολεία.
Όταν κάποιος επιβάλει υψηλή φορολογία για υποβαθμισμένες δημόσιες υπηρεσίες, στην ουσία επιβάλει μια φορολογική δικτατορία. Δηλαδή, ασκεί δικτατορικά το μονοπώλιο της κρατικής εξουσίας που δημεύει και διαθέτει κατά το δοκούν εισοδήματα. Αυτό δεν έχει καλό αποτέλεσμα για την οικονομία και κατά συνέπεια και την ευημερία.
Όταν μια χώρα σαν την Ελλάδα έχει υψηλό ποσοστό φοροδιαφυγής (το υψηλότερο στην Ευρώπη) και αυξάνονται οι περαιτέρω φόροι, αυτό που στην ουσία συμβαίνει είναι η ολοκλήρωση της φορολογικής εξόντωσης των συνεπών φορολογουμένων ή όσων λόγω της φύσης της δουλειάς τους δεν μπορούν να φοροδιαφύγουν.
Το δημοκρατικό πολίτευμα στηρίζεται στην εμπιστοσύνη και το διάλογο μεταξύ πολιτικών και εξουσίας ενώ οι δικτατορίες στηρίζονται στον εξαναγκασμό. Αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα είναι εξαναγκασμός…
Οι κυβερνήσεις στην Ελλάδα (πολύ περισσότερο απ΄ όλες η τωρινή του ΣΥΡΙΖΑ) θεωρούσαν και θεωρούν τους πολίτες υποζύγια που είναι υποχρεωμένα να υπακούν στις αυθαίρετες και με πελατειακά κίνητρα αποφάσεις της εξουσίας. Όπερ, εσείς πληρώνετε, εμείς διορίζουμε και κάνουμε περιουσίες…
Για δεκαετίες τώρα όταν μια χρονιά ο προϋπολογισμός παρουσίαζε μειωμένα έσοδα αντιμετώπιζαν το πρόβλημα με δύο τρόπους. Ο ένας ήταν ο δανεισμός και γι’ αυτό χρεοκοπήσαμε.
Ο άλλος τρόπος είναι αυξάνοντας τους φόρους συνήθως αυθαίρετα και με κριτήρια πελατειακά και κομματικά. Προσπαθούσαν δηλ. να τους αυξάνουν σε επαγγέλματα και κατηγορίες που οι έρευνες έδειχναν πως μπορεί να ψηφίζουν τους αντιπάλους.
Ποτέ πριν τα μνημόνια δεν έγιναν μειώσεις δαπανών.
Η οικονομία είναι όμως μια αλυσίδα όπου κάθε κρίκος εξαρτάται και εξαρτά άλλους. Σπάζοντας μερικούς κρίκους αδυνάτιζαν ολόκληρη την αλυσίδα. Συνέπεια αυτού ήταν η χώρα να γίνεται όλο και λιγότερο ανταγωνιστική και όλο και περισσότερο παρασιτική.
Όλα τα στοιχεία δείχνουν πως η ελληνική οικονομία έχει χρεοκοπήσει και πως τα τελευταία χρόνια αυτό που γίνεται είναι να μεταθέτει την ολοκληρωτική κατάρρευση, εξαντλώντας τα υπολείμματα των καταθέσεων εντός και εκτός τραπεζών.
Οι μισοί σχεδόν ασφαλισμένοι στον ΟΑΕΕ έχουν ληξιπρόθεσμες οφειλές και βρίσκονται εκτός ασφάλισης. Το νέο ασφαλιστικό που ισχύει το 2017 εκτοξεύει τις εισφορές όσων έχουν εισόδημα πάνω από 20-25.000 το χρόνο, το ίδιο κάνει με τους μηχανικούς, τους γιατρούς κλπ.
Όταν το κράτος εισπράττει 30% φόρο εισοδήματος και 30% ασφαλιστικές εισφορές συν διάφορους φόρους αλληλεγγύης στην ουσία φορολογεί με συντελεστές 60-80% που δεν το έκαναν ούτε τα σοβιετικά καθεστώτα.
Αφελώς πιστεύουν πως οι αυξήσεις αυτές θα αυξήσουν τα έσοδα. Αυτό είναι απίθανο να συμβεί. Αυτό που θα συμβεί είναι η αύξηση της φοροδιαφυγής, η αύξηση της φυγής νέων και ικανών στο εξωτερικό, η φτωχοποίηση και των τελευταίων μικρομεσαίων στρωμάτων που δεν φοροδιέφευγαν.
Στην κυβέρνηση αφελώς πιστεύουν πως αν εξοντώσουν φορολογικά 100-150 χιλ. που έχουν εισόδημα πάνω από 20-25.000 το χρόνο θα κερδίσουν την εύνοια των 300 χιλ. που είχαν ληξιπρόθεσμες οφειλές.
Αυτό που θα συμβεί είναι οι 300 χιλ. με ληξιπρόθεσμες οφειλές να ξεπεράσουν τις 400 χιλ. και να καταρρεύσει το σύστημα. Οι 150 χιλ. θα μειώσουν τις δαπάνες και θα επιδεινώσουν το εισόδημα άλλων 300 χιλ. και όλοι μαζί να πάμε στη μαύρη τρύπα…
Η οικονομία βρισκόταν σε μια οριακή κατάσταση σταθεροποίησης στα χαμηλά που είχε πέσει τα τελευταία χρόνια. Οι αυξήσεις έμμεσων και άμεσων φόρων το 2017 θα έχουν περαιτέρω αρνητική επίδραση.
Πολλά χρόνια τώρα το πολιτικό σύστημα πριμοδοτεί τη συνταξιοδότηση και τη μισθοδοσία από το δημόσιο. Αυτό έχει σαν συνέπεια όλοι οι Έλληνες να θέλουν να γίνουν συνταξιούχοι και δημόσιοι υπάλληλοι.
Μοιραία συνταξιούχοι και μισθοδοτούμενοι προσεγγίζουν τα 4 εκατ. σε πληθυσμό 10 εκατ. Οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα μισθωτοί και ελεύθεροι επαγγελματίες είναι λιγότεροι από 3 εκατ. συν 1,5 εκατ. οι άνεργοι…
Η εξίσωση δεν βγαίνει, η φορολογική δικτατορία εκτός από το ότι είναι ανήθικη, οδηγεί την οικονομία σε κατάρρευση και τη χώρα σε περιπέτειες.
